باران با صدای سفال ها و آسفالت و ناودان می بارید . پشت پنجره های دو طرف کوچه پرده ای از گرمای بخاری آویزان بود . پاییز ، خودش را به آبی چتر می زد و چادر را از تن ملیحه دور می کرد وچتر را از دستهای او می کشید .

بیژن نجدی در کتاب داستان های ناتمام در چاپ هفتم با این کلمات باران و پاییز را توصیف کرده که من بسیار لذت بردم

تا به حال به اینکه باران چگونه می بارد فکر کرده بودید اینکه از لحاظ علمی و پژوهشی با باران آشنا هستید نه از لحاظ احساسی از زمانی که چشمتان و گوشتان به باران می افتاد او را چگونه می بینید به نظر من بیژن نجدی بسیار زیبا بارش باران را با این دو کلمه سفال و آسفالت و مخصوصا با ناودان توصیف نموده چه قدر زیبا همه ما برای یک بار هم که شده صدای باران را روی آسفالت و باران و ناودان شنیدیم و بسیار هم لذت بردیم و اگر اون صحنه حتی واضح و روشن نباشد یک تصویر محو از آسفالتی که باران رویش می بارد و یا سفالی که باران بر رویش غلط می خورد و سر می خورد به یاد خواهید آورد و این برای من بسیار لذت بخش بود

تا به حال فکر نمی کردم که صدای باران را این طور هم می توانم بشنوم می شنیدم اما بهش نگاه نمی کردم و نمی دانستم این صدای باران از کجا دقیقا ساتع می شود و حالا احساس می کنم اولین بارانی که ببارد حتما می روم و صدایش را نگاه می کنم تا ببینم روی کدام آسفالت با چه صدایی روی کدام سفال با چه صدای و روی ناودان کدام پشت بام صدایش زیباتر و دلنشین تر است و احساس می کنم تا آخر عمرم این لحظه را در وجودم حفظ کنم و با هر بارش باران بعدی این صداها مرا به آن باران نزدیک تر کند . بیصبرانه منتظر بارانی هستم که در راه است . ببار ای بارون ببار

و حالا پاییز ، خودش را به آبی چتر می زد و چادر را از تن ملیحه دور می کرد و چتر را از دست های او می کشید

این پاییز چه ها که نمی کند این توصیف به نظرم همچنان به آب باران اشاره می کند و وزش باد را نیز توصیف می نماید

احساس می کنم می خواهد این را به من بفهماند که باران و باد خودشان پاییز هستند و این باران ، باران پاییزی است و این باران و این پاییز خود را به چتر می زنند و حالا وزش باد چادر را از تن ملیحه دور می کند باد چادر را با خود می برد تا جایی که از تن ملیحه این باد دور می شود و حالا چتر را هم از دست ملیحه می کشد

این توصیفات برای من بسیار لذت بخش و عالی است .