زمانی که داشتم برای امسال برنامه ریزی سالیانه ترتیب می دادم فکر می کردم خیلی وقت دارم و می توانم به موقع به تک تک برنامه هام برسم تازه در بین برنامه های خیالی ام گهگاهی هم کاملا به خودم استراحت می دادم و این استراحت را حق مسلم خودم می دانستم . غافل از اینکه .. حالا که به این روز از سال رسیده ام و می میبینم که تنها چهار ماه دیگر تا پایان سال و اجرایی کردن برنامه هام زمان بیشتر ندارم خیلی ناراحت می شوم و بابت اون روزهایی که به خودم استراحت دادم ام واقعا پشیمانم حالا باید تمام اون روزهایی که تا لنگ ظهر خوابیده ام را جبران کنم و بیش از پیش تلاش کنم تا به تک تک برنامه هام برسم ، یک برنامه ورزشی شش ماهه داشتم و اصلا نتوانستم بهش عمل کنم حالا باید سعی کنم تمام اون تمرین ها را طی این چهار ماه انجام دهم . قطعا زمان اندکی برای رسیدن به نتیجه دلخواه دارم اما هر چه دست رو دست بگذارم کاری از پیش نخواهم برد . پس ناچارم که تمام آنچه قرار بود طی این نه ماه انجام دهم همین چهار ماه به طور کامل همه را مو به مو انجام دهم تا به برنامه ریزی امسالم برسم وگرنه با شروع سال نو حسرت های بیشتری را باید بخورم ..